
آسمــــــــان را که می نگرم عطر خیالت مجالم نمی دهـــــــــــــــد...

دوباره از نــــو باز می گـــــــــــــــردم به سر سطــــــــــــر،
آنجا که نام زیبـــــــای تو نگاشتـــــــــــــــه شده اســـــــــت....

آنجا که نـــــــــــام من آغــــــــاز میشـــــــــــــــود ...
آن لحظه که عشـــــق می روید و من در هوایش نفس می کشـــــم.

فانوس ستاره ها را خاموش می کنـــــم و چهره ی مهتاب را در پشت
ابــــــرها پنهــــــان می کنـــــــم...

تا دستانم در دست های گرم تو جــــای دارد، چشـــــم هایم را بر روی
هر آنچه دیدنــــــــی است می بنـــــــــدم....

تصنیف عشق را برایت زمزمه می کنـــــــم،،،،،،

تا غروب ستاره ها کنارم بمان و بدان که عاشقانه دوستـــــــت دارم.

|